Osoby starsze często potrzebują pomocy do prowadzenia swoich spraw, a niekiedy nawet całodobowej opieki. Jak można im pomóc? Pomoc osobie niepełnosprawnej w celu prowadzenia jej spraw Dla osoby niepełnosprawnej, która potrzebuje pomocy do prowadzenia swoich spraw można ustanowić kuratora. Kuratela nie jest tym samym co opieka dla osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie. Chodzi o to, by osoba ułomna miała pomoc przy załatwianiu swoich spraw. Polecamy: Emerytury - zmiany 2019 (PDF) „Ustanowienie kuratora następuje w drodze orzeczenia sądu opiekuńczego - art. 600 co powoduje, że kurator nie jest wybranym przez osobę ułomną jej pełnomocnikiem, lecz ustanowionym przez sąd opiekuńczy przedstawicielem ustawowym, upoważnionym w sprawach przez Sąd określonych do działania w sposób wiążący dla reprezentowanego. Przedstawicielstwo ustawowe ma na względzie dobro osoby reprezentowanej, co wynika z przepisu art. 154 który nakazuje opiekunowi, by wykonał swe obowiązki z należytą starannością tak, jak tego wymaga dobro osoby, dla której ustanowiono opiekę i interes społeczny” (Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 1982 r., III CZP 55/82). Kuratela może obejmować: wszystkie sprawy; sprawy określonego rodzaju; poszczególną sprawę. Sąd opiekuńczy określa zakres obowiązków i uprawnień kuratora. Uchylenie kurateli następuje na żądanie osoby niepełnosprawnej, dla której była ona ustanowiona. Kuratora dla osoby niepełnosprawnej ustanawia sąd na wniosek tej osoby lub za zgodą tej osoby na wniosek organizacji pozarządowej, do której zadań statutowych należy ochrona praw osób niepełnosprawnych. Jeżeli stan osoby niepełnosprawnej wyłącza możliwość wyrażenia takiego wniosku lub zgody, sąd może ustanowić kuratora z urzędu. Osoba ułomna we wniosku o ustanowienie kuratora wskazuje zakres spraw, w jakich kurator powinien podjąć czynności. Sąd nie jest jednak związany zakresem tego żądania. Polecamy serwis: Opieka nad seniorem Zakres uprawnień kuratora sąd określa w wydanym dla niego zaświadczeniu. Kurator za sprawowanie kurateli ma prawo do wynagrodzenia. Jest ono pokrywane z dochodów lub majątku osoby, dla której jest ustanowiony, a w braku takich środków – wynagrodzenie pokrywa ten, kto żądał ustanowienia kuratora. Jednak gdy nakład pracy kuratora jest nieznaczny, a sprawowanie kurateli czyni zadość zasadom współżycia społecznego, kurator nie otrzymuje wynagrodzenia. Usługi opiekuńcze z pomocy społecznej Osoby samotne, które z powodu wieku, choroby, niepełnosprawności lub innej przyczyny wymagają pomocy innych osób, a są jej pozbawione, mają prawo do usług opiekuńczych, uregulowanych w ustawie o pomocy społecznej. Z usług opiekuńczych mogą korzystać także osoby, które wymagają pomocy innych osób, ale rodzina nie jest w stanie zapewnić im takiej pomocy. Usługi opiekuńcze przyznawane są na wniosek osoby zainteresowanej po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego. Obejmują one pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem. Zasady, dotyczące przyznawania takich usług oraz odpłatności za nie i zwolnienia z opłat mogą się różnić w poszczególnych miejscowościach. Są one bowiem określane w drodze uchwały rady gminy. Całodobowa pomoc w domu opieki W przypadku braku możliwości zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania osoba wymagająca z powodu wieku lub niepełnosprawności pomocy innych osób może korzystać z usług opiekuńczych i bytowych w formie rodzinnego domu pomocy. Placówki te prowadzone są przez osoby fizyczne i organizacje pożytku publicznego. Każdy z rodzinnych domów opieki zapewnia pomoc kilkorgu seniorom (od 3 do 8). Wsparcie może polegać na pomocy w podstawowych czynnościach życiowych, pielęgnacji w czasie choroby, zakupie leków. Całodobową opiekę seniorowi zapewniają również domy pomocy społecznej. Placówki takie świadczą usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu. Zakres i forma takich usług powinny wynikać z potrzeb mieszkańców domów. Niekiedy seniorzy decydują się na wybór prywatnej placówki. Należy jednak pamiętać, iż do prowadzenia działalności gospodarczej zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w podeszłym wieku, wymagane jest zezwolenie wojewody. Na początku 2020 r. wejdą w życie nowe przepisy zaostrzające kary za nielegalne prowadzenie placówek. Mają one na celu również podniesienie standardów świadczonych usług. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm. Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j. t. Dz. U. z 2018 r. poz. 1508 z późn. zm.)
Udostępnij. Zasiłek opiekuńczy to świadczenie pieniężne, o które mogą ubiegać się osoby, na których spoczywa obowiązek alimentacyjny, a także małżonkowie, jeśli rezygnują albo nie podejmują zatrudnienia, albo innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad poważnie niepełnosprawnym członkiem rodziny. Obecnie wynosi on
Opiekun prawny, czyli inaczej przedstawiciel ustawowy, to osoba dokonująca wszelkich czynności prawnych w imieniu osoby – podopiecznego. Aby stać się dla kogoś opiekunem prawnym, należy złożyć wniosek do sądu opiekuńczego. Opiekuna prawnego może mieć osoba, która jest niezdolna do samodzielnego dbania o własne interesy (np. osobiste, majątkowe). Opiekunem może zostać – według kolejności – małżonek, następnie osoba krewna lub inna osoba bliska. Kiedy występuje brak takiej osoby, sąd zwraca się do jednostki organizacyjnej pomocy społecznej lub organizacji społecznej, a w przypadku osoby pozostającej w placówce opiekuńczej do tejże placówki o wyznaczenie opiekuna. Opiekun prawny musi posiadać pełną zdolność do czynności prawnych (osoba pełnoletnia i nieubezwłasnowolniona), posiadać prawa publiczne. Nie może to być osoba, która w przeszłości utraciła prawa rodzicielskie, nie mogła być skazana za przestępstwo z użyciem przemocy, nie mogła mieć zakazu prowadzenia działalności związanej z leczeniem czy opieką. Opiekuna prawnego można przydzielić na przykład osobie starszej, niepełnosprawnej, dziecku, którego rodzice są pozbawieni władzy rodzicielskiej lub gdy rodzice dziecka są nieznani. Komentarze Jak stać się czyimś opiekunem prawnym? () Właściwą jest gmina właściwa dla opiekuna prawnego; gmina, na terenie której koncentruje...» Właściwą jest gmina, na terenie której zamieszkiwała osoba bezdomna. zanim trafiła...» W Z Ó R Miejscowość, dn….. Imię i nazwisko Adres odbiorcy DECYZJA (NUMER)...» W takiej sytuacji nie można przyznać zasiłku okresowego za cały miesiąc, gdyż...» Przy ustalaniu prawa do pobierania świadczeń rodzinnych, czyli przy przeliczaniu dochodu...»
Wniosek o ustanowienie opiekuna prawnego dla osoby dorosłej wzór. Wniosek o ustanowienie opiekuna prawnego dla małoletniego dziecka wzór. Odpowiedź na pozew o pozbawienie władzy rodzicielskiej wzór.
Spis treści Ubezwłasnowolnienie osoby starszej Ze względu na stan zdrowia Wniosek o ubezwłasnowolnienie osoby starszej Sprawa sądowa Konsekwencje ubezwłasnowolnienia Ubezwłasnowolnienie – całkowite albo częściowe Ustanowienie opiekuna prawnego dla osoby starszej Opiekun prawny osoby starszejUbezwłasnowolnienie osoby starszej Każdy po uzyskaniu pełnoletniości, co do zasady posiada pełną zdolność do czynności prawnych (art. 11 Kodeksu cywilnego). W praktyce oznacza to, iż osoba taka może zawierać umowy, rozporządzać swoimi finansami i samodzielnie podejmować wszelkie decyzje w bieżącym funkcjonowaniu. Czasem jednak choroba psychiczna czy też inne zaburzenie psychiczne znacznie ograniczają taką możliwość i skutkują podejmowaniem decyzji niekorzystnych dla samego zainteresowanego. Wtedy bardzo pomocną jest instytucja prawa cywilnego, jaką jest ubezwłasnowolnienie. Choć zwrot ten w potocznym rozumieniu brzmi ten zwrot nieco okrutnie, w rzeczywistości ubezwłasnowolnienie osoby starszej traktowane powinno być – co do zasady – jako wyraz troski o wspólne, rodzinne interesy, a także dobrostan seniora. Dużą rolę w tej kwestii musi odegrać mądrość składu sędziowskiego orzekającego o ubezwłasnowolnieniu osoby starszej, a także intencje i zaangażowanie wyznaczonego przez sąd opiekuna prawnego osoby starszej, poddanej ubezwłasnowolnieniu. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego w rozdziale 2 (art. 544 i następne) całkowicie zostały poświęcone instytucji ubezwłasnowolnienia, aby zapobiec naruszeniom i działaniom na niekorzyść np. osób starszych. Ze względu na stan zdrowia Ubezwłasnowolnienie osoby starszej może być jedynym wyjściem, kiedy stan jej zdrowia (w szczególności mamy tu na myśli zdrowie psychiczne) zaczyna stanowić zagrożenie dla interesów jej własnych oraz interesów rodzinnych. Dobrym przykładem może być rozporządzanie domowym budżetem, czy szerzej – rodzinnym majątkiem – przez osobę dotkniętą chorobą Alzheimera czy demencją starczą. Mówimy tu o sytuacjach codziennych, takich jak dokonywanie zakupów czy opłacanie rachunków, niecodziennych – jak zaciąganie kredytów i pożyczek oraz wyjątkowych – jak spisywanie testamentu. Łatwo sobie wyobrazić, jakie skutki może mieć otwarcie drzwi pozbawionemu skrupułów doradcy finansowemu, przez osobę, która nie jest w stanie zrozumieć konsekwencji swojego działania. Albo podsunięcie kartki przez przebiegłą sąsiadkę, z prośbą o spisanie ostatniej woli. Wniosek o ubezwłasnowolnienie osoby starszej Zgodnie z art. 545 Kodeksu postępowania cywilnego wniosek o ubezwłasnowolnienie mogą złożyć jedynie osoby z jej najbliższego kręgu rodzinnego, a więc: małżonek, krewni w linii prostej – np. dzieci, rodzice, dziadkowie, rodzeństwo, przedstawiciel ustawowy (jeśli taki został już powołany). Ważne: jeśli osoba ma ustanowionego przedstawiciela ustawowego to krewni tej osoby nie mogą zgłaszać wniosku o ubezwłasnowolnienie (art. 545§2 kpc). Wniosek składa się do właściwego sądu okręgowego miejsca zamieszkania osoby, której wniosek dotyczy. W myśl art. 544 kpc w przypadku braku miejsca zamieszkania, właściwym jest sąd miejsca jej pobytu (np. osoby przebywające w Domach Seniora). Należy pamiętać, że małżonek osoby, której dotyczy wniosek, będzie brał udział w postępowaniu przed sądem, niezależnie od tego, czy to on składał wniosek, czy nie. Wzór wniosku o ubezwłasnowolnienie Wzór wniosku o ubezwłasnowolnienie znajdziemy na stronach internetowych sądów. Jest on banalnie prosty. Wniosek adresujemy do sądu okręgowego, podajemy w nim również dokładne dane osobowe wnioskodawcy oraz tzw. uczestnika, czyli osoby, którą chcemy ubezwłasnowolnić. Całość powinna nosić tytuł: „Wniosek o ubezwłasnowolnienie”, z zaznaczeniem, czy chodzi o ubezwłasnowolnienie całkowite, czy częściowe. We wniosku piszemy: „Zwracam się z prośbą o ubezwłasnowolnienie całkowite/częściowe………………..(tu imię i nazwisko osoby, której dotyczy wniosek), z powodu…………………………………………… (tu wpisujemy uzasadnienie)”. Uzasadnienie wniosku jest konieczne. Musi ono potwierdzać, iż ubezwłasnowolnienie jest korzystne dla danej osoby. Złożenie wniosku o ubezwłasnowolnienie osoby starszej w złej wierze lub lekkomyślnie podlega karze grzywny i nie wywoła skutków prawnych ( kpc). Sprawa sądowa Sprawa sądowa dotycząca ubezwłasnowolnienia osoby starszej odbywa, tak jak powiedzieliśmy, przed sądem okręgowym. Sąd obraduje w składzie trzyosobowym (3 sędziów zawodowych), zgodnie z art. 544§1 kpc). Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego szczegółowo określają, kto uczestnicy w sprawach o ubezwłasnowolnienie. Na sali sądowej powinien znajdować się małżonek osoby, której dotyczy sprawa. Przewidziany jest również udział prokuratora, mającego za zdanie pilnować interesów osoby, która ma być ubezwłasnowolniona. Sąd może powoływać również biegłych, którzy będą orzekać o stanie zdrowia seniora, w szczególności zaś o stopniu jego samodzielności intelektualnej i zdolności do rozumienia znaczenia swoich czynów. Również organizacje pozarządowe mogą (np. udzielające pomocy niepełnosprawnym) mogą przyłączyć się do postępowania w każdym jego stadium (art. 546§3 kpc). Konsekwencje ubezwłasnowolnienia Ubezwłasnowolnienie osoby starszej sprawia, że czynności prawne przez nią dokonane, są nieważne. W Kodeksie cywilnym jest jednak od tej zasady wyjątek. „Jednakże gdy osoba niezdolna do czynności prawnych zawarła umowę należącą do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego, umowa taka staje się ważna z chwilą jej wykonania, chyba że pociąga za sobą rażące pokrzywdzenie osoby niezdolnej do czynności prawnych” – czytamy w art. 14§2 kc. Przykładem takiej umowy może być dokonywanie codziennych zakupów. Ubezwłasnowolnienie – całkowite albo częściowe Ubezwłasnowolnienie może przybrać jedną z dwóch dostępnych w polskim prawie możliwości: całkowite, częściowe. Co dokładnie oznaczają te terminy? Zerknijmy do Kodeksu cywilnego, który reguluje te kwestie. Całkowite ubezwłasnowolnienie W artykule 13 Kodeksu Cywilnego czytamy, że „osoba, która ukończyła lat trzynaście, może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem”. Kodeks cywilny precyzuje też, że „dla ubezwłasnowolnionego całkowicie ustanawia się opiekę, chyba że pozostaje on jeszcze pod władzą rodzicielską” (art. 13§2 kpc). Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, opiekun musi wykonywać swoje obowiązki z należytą starannością, mając na względzie tylko i wyłącznie dobro ubezwłasnowolnionego (art. 154 ww. kodeksu). Ustawodawca poświęcił cały rozdział 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kwestiom sprawowania opieki. Ubezwłasnowolnienie częściowe Ubezwłasnowolnienie może mieć też charakter częściowy. Osoba ubezwłasnowolniona częściowo ma ograniczona zdolność do czynności prawnych ( kc). Tu znów przesłanką jest choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy albo inny rodzaj zaburzeń psychicznych, jednakże w stopniu, który nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz jedynie konieczność zapewnienie pomocy w prowadzeniu spraw takiej osoby. Dla ubezwłasnowolnionego częściowo ustanawia się kuratelę ( kc). O ustanowieniu kurateli decyduje sąd opiekuńczy. Ustanowienie opiekuna prawnego dla osoby starszej Orzekając o ubezwłasnowolnieniu osoby starszej sąd ustanawia jednocześnie dla niej opiekuna prawnego. Na osobie tej spoczywać będą bardzo poważne obowiązki. Należy do nich między innymi: sporządzenie spisu majątku osoby ubezwłasnowolnionej i przedstawienie go sądowi, zarządzanie majątkiem seniora z obowiązkiem corocznego raportowania w tej materii do sądu. Aby chronić interesy osoby starszej ubezwłasnowolnionej, sąd opiekuńczy sprawuje nadzór nad wykonywaniem tej opieki, zaznajamia się z bieżącą działalnością opiekuna, udziela mu wskazówek i poleceń (art. 165 i następne Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), wszystko dla dobra ubezwłasnowolnionego. Opiekun prawny osoby starszej W pierwszej kolejności, zgodnie z art. 176 ww. kodeksu sąd zwróci się do współmałżonka lub innych przedstawicieli najbliższej rodziny (ojca lub matki). Ale, wobec braku chętnych, opiekunem prawny osoby starszej może też zostać ktoś obcy, na przykład przedstawiciel organizacji pozarządowej. Sąd może przyznać takiej osobie wynagrodzenie, jeśli uzna, że zakres jego pracy jest we wszelkich działaniach w postępowaniu o ubezwłasnowolnienie, sąd zawsze ma wzgląd na dobro ubezwłasnowolnionego. Autoryzacja merytoryczna prawnik Jolanta Woźniak Czytaj też: Kredyt dla seniora – informacje o pożyczkach dla emerytów Odwrócona hipoteka – czym jest i czy się opłaca? Działka ROD (Rodzinny Ogród Działkowy) – warunki użytkowania Oceń artykuł (liczba ocen 11) Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
. 347 643 44 228 571 220 796 23